25 تیرماه در کشورمان ایران" روز بهزیستی و تامین اجتماعی" نامگذاری شده است.
سازمان بهزیستی کشور، به موجب لایحه
قانونی سال 1359 در جهت تحقق مفاد اصول ۳، ٢١ و ٢۹ قانون اساسی جمهوری
اسلامی ایران و در زمینه تحقق عدالت اجتماعی تشکیل شده است.
در واقع
بهزیستی، سازمانی فرهنگی، اجتماعی و امدادی است که به منظور گسترش رحمت
الهی در جامعه و حفظ ارزش ها و کرامات والای انسانی، مجموعه خدماتی را
ارائه می دهد. سازمان بهزیستی برای کمک به قشرهای محروم و انسان هایی که
بنا به دلایل محیطی، اجتماعی، اقتصادی و ارثی و نیز داشتن مشکلات جسمی،
روانی، عاطفی، گرفتار مشکلات و دچار عدم تعادل شده اند، تأسیس شده است.
سازمان بهزیستی با کمترین حمایت های دولتی و با تکیه بر مشارکت مردمی و همکاری سازمان ها، در راه گسترش خدمات توان بخشی، امدادی، بازپروری و کمک به تأمین حداقل نیازهای گروه های کم درآمدی که قادر به توانایی و خودکفایی اقتصادی نیستند، فعالیت می کند.
سازمان تأمین اجتماعی
سازمان تأمین اجتماعی یک سازمان بیمهگر اجتماعی است که مأموریت اصلی آن پوشش کارگران مزد و حقوق بگیر (به صورت اجباری) و صاحبان حرف و مشاغل آزاد (به صورت اختیاری) است. براساس قانون، سازمان تأمین اجتماعی یک سازمان عمومی غیردولتی است که بخش عمده منابع مالی آن از محل حق بیمهها (با مشارکت بیمه شده و کارفرما) تأمین میشود و متکی به منابع دولتی نیست. به همین دلیل، داراییها و سرمایههای آن متعلق به اقشار تحت پوشش در نسلهای متوالی است و نمیتواند قابل ادغام با هیچ یک از سازمانها و مؤسسات دولتی یا غیردولتی باشد.
عوامل پیدایش تأمین اجتماعی
اختلاف
شرایط، امکانات، ویژگی های طبیعی، چگونگی نظام های حاکم بر اجتماعات و
استعدادهای افراد، ایجاب می کند که زندگی همه انسان ها، در یک سطح نباشد و
همگی نتوانند از درآمد مساوی برخوردار باشند. از دیرباز، بشر شاهد محرومیت
ها و کمبودهای فراوانی بوده است؛ بیکاری، بیماری، نقص عضو، سوانح و حوادث
را بر پیکر برخی هم نوعان احساس می کرد و رنج می برد و برای درمان آن، راه
های مستقل و محترمانه ای را جست و جو و ارائه می کرد که یکی از آن ها
«تأمین اجتماعی» است.
به طورکلی، وجود سه عامل، زمینه پیدایش«تأمین اجتماعی» را در دنیا فراهم آورده است: اول، نفع شخصی و اهمیتی که هر فرد برای منافع خود قائل است؛ دوم، احساس خیرخواهی و نوع دوستی؛ سوم، احساس سرنوشت مشترک که می توان از آن به احساس صنفی نیز تعبیر نمود.